PRACOWNIK JAKO PODMIOT SAMOREALIZUJĄCY SIĘW PROCESIE PRACY

Abstract

Idea humanizacji i podmiotowości wywodzi sięz psychologii humanistycznej. Psychologowie
tego kierunku traktujączłowieka jako integralnącałość, podmiot autonomiczny, jednostkę
wewnątrzsterowalną, samodzielną, aktywnąi twórczą, zdolnądo: rozpoznawania swoich potrzeb,
decydowania o sobie, indywidualnego konstruktywnego rozwoju oraz kierowania własnym życiem.
Psychologowie ci uważają, że istnieje koniecznośćholistycznego i personalistycznego podejścia do
człowieka jako osoby wolnej i odpowiedzialnej, posiadającej zdolnośćsamorealizowania,
aktualizowania i uniezależniania sięod wpływów otoczenia, która realizuje swąpodmiotowość.
Interesuje ich głównie wizerunek osoby w pełni funkcjonującej (fully functioning person). Osoba w
pełni funkcjonująca to taka, której podmiotowośćwyraża sięw dążeniu do spontanicznej aktywności
własnej– wyrażanej w różnych formach, twórczego rozwoju osobowości, samookreślania się,
samorealizacji i autokreacji, czyli prezentowania własnych możliwości. Uzyskanie cech osobowości
osoby w pełni funkcjonującej, uważane jest w psychologii humanistycznej za podstawowy cel
wychowania. Człowiek może uzyskaćtaki wizerunek, dzięki rozwojowi swojego twórczego potencjału,
jakim jest istniejąca w nim tendencja do samorealizacji. Osoba może uzyskaćcechy osoby w pełni
funkcjonującej w procesie twórczego rozwoju osobowości, pod warunkiem, że pobieranie przez nią
bodźców z otoczenia, nie będzie niczym zakłócone.