WYKORZYSTANIE NOWYCH TECHNOLOGII KOMUNIKACYJNYCH W PROFORYSTYCZNYM WYMIARZE PEDAGOGIKI KATOLICKIEJ NA PRZYKŁADZIE DZIAŁALNOŚCI POLSKIEGO DZIEŁA BIBLIJNEGO IM. JANA PAWŁA II

Анотація

Od zakończenia ostatniego Drugiego Soboru Watykańskiego (1962-1965), nazwanego
«godziną łaski dla Kościoła katolickiego» upłynęło jużprawie półwieku
2
. Czas odnowy soborowej
związany byłtakże z działalnościąbardzo zasłużonych nie tylko na polu religijnym, ale również
ekumenicznym i społecznym papieży: bł. Jana XXIII zwanego «Papa Buono» i Pawła VI. Jednak
po 43 latach recepcja i akomodacja postanowieńSoboru pozostawia ciągle wiele do życzenia,
szczególnie na gruncie polskim. Soborowe wezwanie «Ite ad fontes»– idźcie – sięgajcie do źródeł
– domaga siępermanentnego wypełnienia i jest ciągle nowąszansąduszpasterską. Powracającym
echem wołania Vaticanum II jest rozwój proforystyki biblijnej, ukazującej naukowe i pastoralne
formy przekazu treści biblijnych. W świetle wypowiedzi Soboru Biblia nie jest tylko księgąbadań
naukowych, ale równieżksięgą życia, pokarmem duszy, normąwiary i źródłem życia duchowego
3
.
Dlatego Ojcowie Soboru wzywajądo studium Pisma Świętego, postulując jednocześnie ,,tak badać
i wykładaćBoskie Pisma, by jak najliczniejsi słudzy słowa Bożego mogli z pożytkiem podawać
ludowi Bożemu pokarm owych Pism, który by rozum oświecał, wolęumacniał, a serca ludzi ku
miłości Bożej rozpalał” (Dei Verbum23). Studium i wykład Biblii, nie rezygnując z rygorów
naukowych, winny byćukierunkowane pastoralnie. Ich zadaniem jest równieżprzygotowanie sług
słowa, by umieli zastawiaćwiernym stółSłowa Bożego i otwieraćim dostęp do skarbca Pisma
Świętego.